Γράμμα σ' ένα φίλο

Αγαπημένε μου,

Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί δεν έχω ύπνο. Διάσπαρτες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου.
Με προβλημάτισες τις προάλλες. Γιατί δεν είσαι ευτυχισμένος; Είσαι 29 χρονών, τι μπορεί να βασανίζει τόσο το μυαλό σου; Είμαι πολύ προβληματισμένη μ' όλα αυτά, γι' αυτό συγχώρεσε με μα θα στα γράψω κάπως μπερδεμένα. 
Λάθος. Όχι μπερδεμένα. Αυθόρμητα. Αυτή είναι η κατάλληλη λέξη. 
Θα σου γράψω αυθόρμητα, όπως κάνω πάντα.

Θεωρώ πως στη ζωή είσαι ό,τι κάνεις. Οι πράξεις μας είναι αυτές που μας καθορίζουν, εν τέλει, ως ανθρώπους. Να φέρεσαι όπως θα ήθελες να σου φερθούν. Να μιλάς όπως θα ήθελες να σου μιλήσουν. Να μην υποτιμάς. Να γνωρίσεις πριν σχηματίσεις γνώμη. Να γελάς. Πολύ. Και ν' αγαπάς φίλε μου. Όχι για να σε αγαπούν. Όχι για να πάρεις κάτι σαν αντάλλαγμα. 
Ν' αγαπάς ανιδιοτελώς. Αυτή είναι η μαγεία. Η πραγματική μαγεία της ζωής.

Αν επιθυμείς να ζήσεις σ' έναν καλύτερο κόσμο, περισσότερο ανιδιοτελή, ανθρώπινο και λιγότερο υλιστικό, τότε ξεκίνα διορθώνοντας πρώτα τον εαυτό σου. Θα έχεις πολλά να διορθώσεις, είμαι βέβαιη. Αν ο καθένας μας, αφιέρωνε μερικά λεπτά της ημέρας στο να κρίνει τον εαυτό του και τις πράξεις του, τότε ο κόσμος θα ήταν ομορφότερος. Σαν ένα είδος απολογισμού.
Τι σου λέω ε; Γυρνάς κομμάτια απ' τη δουλειά σου, ανάβεις τσιγάρο και σκέφτεσαι ότι άλλη μια μέρα έφυγε έτσι, γρήγορα. Μα πόσο γρήγορα κυλάνε οι μέρες για σένα. Και για μένα δηλαδή, μη νομίζεις. Πως φεύγουν αυτές οι γαμημένες οι μέρες έτσι. 
Μεγαλώνω ρε μαλάκα. Καθε μέρα μεγαλώνω κι από λίγο. Κάθε μέρα είμαι κατά μία μέρα μεγαλύτερη. Αισθάνομαι σαν να είμαι πάνω σ' ένα τρένο που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και θέλω να κατέβω, όμως τρόπος δεν υπάρχει.
Με νιώθεις ρε; 

Θα μείνω μέχρι το τέλος εκεί πάνω, είτε μ' αρέσει, είτε όχι. Εκεί, μέχρι το τέλος, μέχρι να κλείσει η κουρτίνα του θεάτρου και η παράσταση της ζωής μου να λάβει τέλος.

Λήξη. 
Θα ζήσω καλά όμως! Θα ζήσω όπως θέλω! Κανέναν δε θ' αφήσω να ορίσει τη ζωή μου. Θα δεις.. Θα είσαι εκεί και θα με δεις. Θα με καμαρώσεις. Χωρίς κανόνες. Χωρίς πρέπει!
Λήξη.
Τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξεως.
Τα πάντα εκτός απ' την αγάπη. Πάντα εκεί, να μας θυμίζει ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι παντοτινά, ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο, ηλικία, ψυχική κατάσταση. Η αγάπη είναι πάντα εκεί ρε!
Ανεξάντλητη, υπέροχη, μαγευτική.
Γι' αυτό σου λέω, ν' αγαπάς!

Αν δεν είσαι ευτυχισμένος με το υπάρχον σκηνικό γύρω σου, άλλαξέ το.
Φοβάσαι. Το ξέρω πως φοβάσαι. Σε νιώθω. Και γω φοβάμαι. Τρέμω από το φόβο μου. Μα γιατί φοβόμαστε όμως; 
Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια γράφει το κοντέρ της ζωής σου. Είσαι μοναδικός. Είσαι υπέροχος, όπως κι αν είσαι. Όποιος κι αν είσαι. Όλοι μας είμαστε!
Μη φοβάσαι. Ο φόβος είναι για τους δειλούς. Δεν είσαι μόνος. Είμαι και γω εδώ. Δίπλα σου.
Απλώς κάνε την αρχή και θα σε ακολουθήσουν πολλοί. Θα το δεις. Εμπιστεύσου με!
Σήκω ν' αλλάξουμε μαζί τον κόσμο. Σήκω σου λέω γαμώτο!
Βγες εκεί έξω και τρέλανε τους. Άλλαξε τους τα φώτα. Κάν' τους να χάσουν τη γη κάτω απ' τα πόδια τους. Κάνε αισθητή την παρουσία σου. 
Πες τους πως ήρθες για να μείνεις και δε σε φοβίζουν. Πες τους πως θα ζήσεις με τους δικούς σου κανόνες και όχι με τους δικούς τους. Οι δικοί τους βρωμάνε σαπίλα. Σάπισαν προ πολλού και δεν το πήραν χαμπάρι. Σάπισαν κι αυτοί μαζί τους. Σάπιο σύστημα. Σάπια κοινωνία. Σάπια ανθρωπάκια.
Μία φορά ζεις. ΜΙΑ. Το έχεις ακούσει πολλές φορές, το ξέρω. Βαριέσαι που στα λέω. Αλλά είναι μονάχα μία. Και πρέπει να τη ζήσεις στο έπακρον. Τ' οφείλεις στον εαυτό σου, αν μη τι άλλο.
Μη φοβάσαι. Το αξίζεις. Αγωνίσου! Μην απελπίζεσαι. Δεν θα 'σαι μόνος. Απλώς κάνε την αρχή.
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.
Έτσι μου έμαθαν. Έτσι θα ζήσω.


ΥΓ: Θα είμαι και γω εκεί να σου κρατώ το χέρι για να μην φοβάσαι.



Εγώ, η φοβισμένη φίλη σου.