8 Αυγ 2017

Μια στιγμή αδυναμίας



Κανένας δε με είδε όπως εσύ
Κοιτούσαν όλοι μα δεν έβλεπαν
Δε θέλησαν ποτέ πραγματικά να δουν

Τόσα καλοκαίρια ενηλικίωσης 
Εγκλωβισμένα σ' ένα χειμώνα μέσα

Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια
Ή και βασανιστικά αργά

Κανένας δε μ' αγκάλιασε όπως εσύ
Ούτε με χάιδεψε
Ούτε μου σκούπισε τα δάκρυα
Μονάχα εσύ

Καλοκαίρι μ' άφησες
Και δεν ξέρω αν θα με ξαναβρείς

Να γυρνούσα τα ρολόγια πίσω
Για ένα χαμόγελο σου μόνο

Λείπεις
Μα εγώ ακόμα εδώ
Κλαίω στους τέσσερις τοίχους
Όπως έκανα και τότε

Και τώρα βράδιασε
Πάντα βραδιάζει
Τί συνήθειο κι αυτό

Ο χειμώνας παραμονεύει στη γωνία
Όπως κι ο θάνατος
Ευτυχισμένος να 'σαι θέλω
Κι ας είναι αυτή η τελευταία μου επιθυμία

Πονάω μακριά σου
Γερνάω μακριά σου
Μα θέση δεν αλλάζω
Ακίνητη
Εδώ

Κι αν πεθάνουμε να μας θάψετε μαζί
Ξέρω τί σας λέω

Μετρώ τα καλοκαίρια μακριά σου
Εσύ;

Δεν υπάρχουν σχόλια: