Όχι, δε σέβομαι τη θρησκεία σου.

Ήταν περασμένες 12. 

Καθόμασταν στο συνηθισμένο μπαράκι, ακούγαμε μπλουζιές και πίναμε το ένα ουίσκι μετά το άλλο. 
Κάποια στιγμή, και λόγω των ημερών, η κουβέντα πήγε στα περί θρησκείας. Διαφωνούσαμε εντόνως για το τι ορίζουμε ως "φυσιολογικό" και τι όχι, γι' αυτά που δέχεται η εκκλησία, γι' αυτά που απορρίπτει και άλλα παρόμοια. 
Μιλήσαμε για τη νηστεία, το νόημα της Μεγάλης βδομάδας και άλλες τέτοιες εμετικές, ανούσιες αηδίες.

Προσπάθησα να κατανοήσω τις απόψεις σου, όσο δογματικές και συντηρητικές κι αν μου φάνηκαν, όμως δεν τα κατάφερα.
Σε θυμάμαι να ωρύεσαι, αδυνατώντας να κουβεντιάσεις ήρεμα και λογικά, προφανώς γιατί συνειδητοποιούσες τελικά πως δεν είναι και τόσο παράλογα αυτά που έλεγα.

Σε θυμάμαι να δυσανασχετείς και να μου λες πως έχω άδικο πριν καν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου. Να μου επισημαίνεις διαρκώς πως υπάρχουν και εξαιρέσεις. Να χρησιμοποιείς επιχειρήματα όπως "Το ξέρω γιατί το νιώθω".
Η τελευταία φράση που σε άκουσα να λες ήταν η ακόλουθη: "Εγώ σέβομαι το ότι δεν πιστεύεις σε τίποτα, εσύ όμως δε σέβεσαι ούτε εμένα, ούτε και τη θρησκεία μου".

Αρχικά, θα ήθελα να επισημάνω πως ο σεβασμός κερδίζεται και σίγουρα δεν επιβάλλεται. Πολλές φορές φαίνεται να το λησμονούμε αυτό και δεν θα 'πρεπε. 
Πράγματι, δεν σε σέβομαι. 
Γενικότερα, είμαι της άποψης πως όσο οι άνθρωποι γονατίζουν μπροστά σε βωμούς, η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να 'ναι καταδικασμένη, σκλάβα των βασιλιάδων, των παπάδων και όλων των "μεγάλων".
Οι μεγάλοι είναι μεγάλοι μόνον επειδή εμείς είμαστε γονατιστοί, όπως είχε πει και ο Προυντόν.
Θα έμπαινα, λοιπόν, στη διαδικασία να σε ρωτήσω με ποιον ακριβώς τρόπο με σέβεσαι εσύ και οι ομόθρησκοί σου, αλλά δεν θα το κάνω γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε αδιέξοδο.
Αντ' αυτού σου παραθέτω τους λόγους που δεν σέβομαι ούτε σένα και, φυσικά, ούτε και τη θρησκεία σου.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί, πρώτα απ' όλα, δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Γιατί είναι ένας οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει το ανθρώπινο είδος και τσακίζει κάθε θέληση του ανθρώπου να τολμήσει και να πράξει.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί αποτελεί αναστολή των κριτικών ικανοτήτων του ατόμου και γιατί μετατρέπει μη αποδεδειγμένα γεγονότα -κατασκευασμένα τις περισσότερες φορές- σε ακλόνητες αλήθειες μέσα από τη δύναμη του συστήματος και του περάσματος του χρόνου. 

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί αν και η περιουσία της αγγίζει ίσως τα δισεκατομμύρια, δεν πληρώνει φόρους και πάντα θέλει λίγο παραπάνω. Γιατί διδάσκει στους ανθρώπους να αποδέχονται την εξουσία και να ικανοποιούνται με επιπόλαιες, υπερφυσικές μη-εξηγήσεις.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί οι γραφές της εκτός από αγάπη έχουν και πολύ μίσος, αίμα, αδικία, εκδικητικότητα, αιμομιξίες, βία, πόνο, φόβο, ρατσισμό. Γιατί ευθύνεται για εκατομμύρια δολοφονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί οι εκπρόσωποί της επιτέθηκαν ρατσιστικά πάμπολλες φορές στο παρελθόν σε μειονότητες του πληθυσμού, όπως για παράδειγμα οι ομοφυλόφιλοι, και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι και σήμερα.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί η εκκλησία σου και οι εκπρόσωποί της ανακατεύονται στην πολιτική ζωή της χώρας, στην παιδεία και όπου αλλού μπορούν.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί καταπατάει βασικά ατομικά μου δικαιώματα, όπως η αποτέφρωση, κι έτσι, ενώ υπάρχουν σήμερα εγκαταστάσεις αποτέφρωσης στη χώρα μας, οι πολίτες δεν μπορούν να αποτεφρώσουν τους συγγενείς τους.

Δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί προσηλυτίζει τα παιδιά μου από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους με βαφτίσεις και ύστερα, με την πρωινή προσευχή και τις εικόνες του θεού σου στις αίθουσες των σχολείων.

Τέλος, δε σέβομαι τη θρησκεία σου, γιατί ο χριστιανισμός είναι η συνωμοσία της άγνοιας ενάντια στη λογική, του σκοταδιού ενάντια στο φως, της υποταγής και της σκλαβιάς ενάντια στην ανεξαρτησία και την ελευθερία.

Θεωρώ πως πρώτο "καθήκον" της σκέψης ενός ελεύθερου ανθρώπου είναι να εξαφανίσει απ' το μυαλό του την ιδέα του Θεού.
Και εγώ αυτό έκανα.