19 Νοε 2013

Σε σένα.



Μοιάζει με ποίημα
Μα τίποτα το ποιητικό δεν κουβαλάει πάνω του
Μήτε ωραίο.
Είναι μονάχα σκόρπιες λέξεις
Που δε μπορούν να αποτυπωθούν διαφορετικά.
Σαν πρόκες 
Έτσι πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.


Πηχτό σκοτάδι κι απόψε στην ψυχή μου
Το κόβεις με μαχαίρι.
Πόσα βράδια ακόμα άραγε;
Θέλω να σταματήσω
Μα νιώθω σαν να 'μαι αιχμάλωτη.
Που;
Σ' ένα τρένο φάντασμα από το παρελθόν που τρέχει ιλιγγιωδώς.
Δε μπορώ να το σταματήσω
Κι αν πηδήξω θα σκοτωθώ
Μήπως να πηδήξω;
Ο θάνατος φαντάζει γλυκός τώρα.


Σε είδα χθες πάλι στον ύπνο μου
Φαίνεται πως τίποτα δε μπορεί πια να κοιμηθεί.
Βρίσκεσαι κάπου μακριά και κάτι μου λες
Μα η φωνή σου αδύναμος ψίθυρος κάτω απ' το πάπλωμα
Δεν σ' ακούω κι ας προσπαθώ
Σε πλησιάζω -μα τίποτα
Σιωπή.
Ύστερα σ' ακούω ξανά από μακριά
Πλησιάζω να βεβαιωθώ
Είναι σαν να 'μαι δίπλα σου
Σε νιώθω
Σαν ν' ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο σου
Αυταπάτη ήταν όμως
Τέλειωσε.
Ακούγεσαι και πάλι
Σαν να παίζεις μαζί μου.
Μην παίζεις.
ΜΗ
Σε φτάνω και τρέχεις πάλι μακριά
Που πας
Γύρνα πίσω
Μου λείπεις

Και ξάφνου μια δέσμη φωτός και βλέπω μια πόρτα.
Την φτάνω και πιάνω σφιχτά το χερούλι
Όση δύναμη κι αν βάλω παραμένει ασάλευτο.
Ασάλευτο και κρύο
Σα νεκρό
Σαν κι εσένα
Πασχίζω να βγω μα νιώθω αδύναμη
Δεν αντέχω άλλο
Εγκαταλείπω
Κι ας πεθάνω
Δε μπορώ άλλο.
Τα πνευμόνια μου γεμίζουν νερό
Πνίγομαι
Μα δεν κάνω τίποτα πια.
Απλώς αφήνομαι
Σβήνω σιγά σιγά -όπως κι εσύ.

Βρίσκομαι στο νέο σου σπίτι
Κρατάω ένα λουλούδι στο χέρι
Κόσμος γύρω με σπρώχνει για να περάσει
Θέλει να σε δει
Μιλούν
Λένε διάφορα
Δεν τους προσέχω
Εγώ εκεί, ακίνητη
Σαν να κόλλησαν τα πόδια μου στο έδαφος και δε μπορώ να κουνηθώ.
Με προσπερνούν
Μιλάνε συνεχώς
Μα εγώ προσέχω εσένα μονάχα
Δε σε χάνω απ' τα μάτια μου.
Και καθώς σ' ακολουθώ με το βλέμμα, ανοίγουν το κουτί σου
Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο πρόσωπο σου
Γαλήνιος ήσουν -μα χλωμός σα λευκό πανί
Λευκό πανί
Το γράφω και βουρκώνω
Ακόμα δεν το ξεπέρασα
Λευκό πανί.

Κλείνω τα μάτια μου 
Δάκρυα κυλούν στα μάγουλά μου
Σε πλησιάζω.
Τρέμουν τα πόδια μου
Έρχομαι δίπλα σου και αφήνω το λουλούδι
Δεν με κρατούν τα πόδια μου.
Σε κοιτάω
Μου λένε να φύγω
Φωνάζουν πως δεν πρέπει να σε δω έτσι
Μα εγώ σε είχα ήδη δει
Κάποιος με τράβηξε
Απομακρύνθηκα
Περπάτησα με δυσκολία λίγο πιο πέρα
Κοίταξα ψηλά με μάτια θολά απ' το κλάμα.
Τίποτα δεν είδα.

Μονάχα αυτός ο μαύρος ήλιος που αντίκρισα μου 'καψε για πάντα τα μάτια.






Δεν υπάρχουν σχόλια: